Latarnia w Darłowie, zbudowana jest u nasady falochronu wschodniego u ujścia Wieprzy do Morza Bałtyckiego, w porcie w Darłówku. Jej wieża wysoka jest na 22 m, a zasięg światła 27.8 km. Latarnię można zwiedzać codziennie w godzinach od 10.00 do 18.00. Ceny biletów normalny 3 zł, ulgowy 2 zł.
Pierwsza wzmianka o latarni morskiej w Darłowie pochodzi z 1715 roku, kiedy zarządzono ustawienie świateł po obu stronach ujścia Wieprzy. Jednak dokładnych danych o pierwszym świetle latarni nie ma. Wiadomo, że dopiero w 1885 r. wzniesiona została u nasady falochronu wschodniego parterowa, nieduża stacja pilotów. Do jej zbudowanego z czerwonej licowanej cegły budynku od strony południowej przylegała kwadratowa wieża, gdzie na drugim piętrze znajdował się pokój dyżurnego pilota. Pilot miał za zadanie obserwować redę i obsługiwać latarnię wskazującą swoim światłem drogę do portu. Lampa wraz z soczewką IV klasy umieszczona była w oknie na wysokości 12,2 m. Świeciła ona światłem stałym, czerwonym, o zasięgu 6 Mm.
W 1899 roku w urządzeniu świetlnym wymieniono soczewkę, wstawiając o dwie klasy lepszą - cylindryczną, katadioptryczną. Od 1904 roku latarnia świeciła już innym światłem - białym i przerywanym. Chcąc zwiększyć zasięg światła latarni, w 1927 roku podwyższono wieżę o jeszcze jedną kondygnację, nad którą zbudowano laternę z białą, stalową kopułą, otoczoną galeryjką. Całkowita wysokość latarni wynosiła teraz 22 m. W laternie umieszczono optykę pryzmatyczną, tarczową, złożoną z trzynastu segmentów. W optyce zamontowany został zmieniacz na dwie żarówki, każda po 1000 W. Budynek latarni dotrwał w takim stanie do czasów dzisiejszych.  
W 1996 roku przeprowadzono modernizację sposobu zasilania źródła światła, zapewniając nieprzerwane świecenie latarni, nawet przy braku zasilania elektrycznego, na okres jednego tygodnia. Obecnie źródłem światła jest żarówka halogenowa o mocy 100 W umieszczona w automatycznym, sześcio-żarówkowym zmieniaczu. Nieprzerwane świecenie latarni zapewnione jest dzięki rezerwowemu, tzw. buforowemu, zasilaniu z baterii akumulatorów, które, w razie zaniku napięcia w sieci, automatycznie się włącza. 
Latarnia morska w Darłowie, dzięki swojemu usytuowaniu, narażona jest na wyjątkowo niesprzyjające warunki atmosferyczne. W czasie sztormów, pomimo silnych umocnień falochronu, woda zalewa nieraz cały budynek, a zimą skute lodem są całe ściany północne. Dlatego też ścianę od strony morza, wykonaną, tak jak inne ściany, z cegły ceramicznej, w okresie późniejszym obmurowano dodatkową warstwą cegły i otynkowano dodatkowym tynkiem cementowo - wapiennym. Po tym wzmocnieniu łączna grubość ściany północnej wynosi 54 cm. Jednak działanie wody morskiej jest bardzo szkodliwe i mury uległy takiemu zawilgoceniu i zasoleniu, że konieczne jest przeprowadzenie remontu kapitalnego. W latach sześćdziesiątych naszego wieku od strony wschodniej dobudowano do budynku latarni dodatkowe pomieszczenie z przeznaczeniem na pokój dla pracowników przyjeżdżających do latarni w celu przeprowadzania prac remontowych. Przybudówka wykonana w stylu latarni jest niepodpiwniczona i nie zmienia jej ogólnego kształtu.
W  sierpniu 2000r. po kapitalnym remoncie polegającym na wzmocnieniu murów i odnowieniu wnętrza,  latarnia morska została udostępniona dla zwiedzających.
     
Artykuł pochodzi ze strony Stowarzyszenia Miłośników Latarń Morskich:   http://www.latarnie.com.pl/ , więcej informacji można znaleźć na tej stronie.