W mieście znajdują się dwa stanowiska archeologiczne: na zamku puckim z XIV-XVI w. przy ul. Zamkowej i podwodne w zakolu Zatoki Puckiej.

Do początku XIV w. w Pucku się zamek kasztelański książąt pomorskich, w okresie krzyżackim (1309-1466) obiekt przebudowano i umieszczono w nim urząd rybickiego czyli administratora zarządzającego sprawami morskimi. Po wojnie trzynastoletniej w latach 1466-1772 zamek był siedzibą starostów puckich, pełnił funkcję siedziby urzędnika królewskiego i arsenału miejskiego. W okresie Potopu był miejscem skutecznego odporu nawałnicy armii szwedzkiej. Po I rozbiorze Rzeczypospolitej Puck został przejęty przez Prusy, zaniedbany zamek w pocz. XIX wieku rozebrano, a jego gotyckie cegły wykorzystano do budowy fasad puckich kamieniczek. Każdego lata  już od 10 lat jest to miejsce badawcze Instytutu Archeologii PAN.

Podwodne stanowisko archeologiczne w zakolu Zatoki Puckiej stanowi najrozleglejsze i najlepiej zachowane znalezisko, potwierdzające słowiańskie tradycje portowe i umiejętności szkutnicze. Znaleziono fragmenty dawnych nabrzeży, wielką ilość pali wbitych w dno, pozostałości umocnień portowych i wraków łodzi słowiańskich VI-XIII w. Wyniki wieloletnich badań są zaprezentowane na ekspozycji w Muzeum Ziemi Puckiej.